20.05.20 Lekcja 139 Niezwykłe spotkania słów. O poetyckiej przenośni.

Cele lekcji:

• poznasz pojęcie przenośnia (metafora);
• poznasz wiersz Pogoda Wincentego Fabera i fragmenty wierszy Elżbiety Zechenter (Wiatr, Tęcza, Śnieg, Deszcz);
• przećwiczysz umiejętność czytania tekstu na poziomie metaforycznym (przenośnym) i poprawnego używania metafory w życiu codziennym.

Materiały dydaktyczne:

• podręcznik do kształcenia literackiego i kulturowego;
• fragmenty wierszy Elżbiety Zechenter (Wiatr, Tęcza, Śnieg, Deszcz).
  
  

Przebieg lekcji:

1. Zastanów się, o jakich zjawiskach mowa we fragmentach wierszy Elżbiety Zechenter?

1. To taki duży przeciąg
   Od morza aż do Tatr.
2. To kolorowa podkowa
   czarodziejskiego konia
   na szczęście nad ziemią rozpięta…
3. To najmniejsze gwiazdy,
   które z nieba się przeniosły na ziemię,
   aby bawić się z tobą w bałwanki…
4. To wielkie pranie w niebie.
   Wszystkie brudne, czarne chmurzyska
   kąpią się, aż woda
   z nieba na ziemię pryska.

Jesli pomyślałeś/aś o wietrze, tęczy, śniegu i deszczu, to jesteś bez wątpienia ekspertem od rozpoznawania metafor, czyli przenośni, o których będzie dzisiejsza lekcja!

2. Teraz przeczytaj wiersz Pogoda Wincentego Fabera ze str.227.

3. Następnie zapoznaj się z definicją przenośni: Zapamiętaj! ze str.228.

SPÓJRZ! 

Metafora (przenośnia)

kaskady kwiatów

niezwykłe połączenie zwyczajnych słów

znaczenie nowe, przenośne (metaforyczne):
duże ilości kwiatów, zwieszających się na przykład z balkonów, tarasów, przypominające wodospad

kaskada – znaczenie dosłowne: wodospad, którego wody spadają z kilku stopni skalnych;
kaskady wody – zwykłe połączenie słów.

4. Teraz wykonaj ćwiczenie 3 (str.228). Swoją własną interpretację metafory oraz jej uzasadnienie zapisz w zeszycie.

5. Jako znawca metafor zapewne bez problemu poradzisz sobie z ćw. 7 i 8 ze str. 229. Powodzenia!

CIEKAWOSTKA

Arystoteles, filozof grecki z IV w. p.n.e., napisał o różnych sposobach tworzenia przenośni. Jeden z nich przypomina matematyczną proporcję. Starość tak się ma do życia, jak wieczór do dnia:

Stąd: starość to „wieczór życia” albo wieczór to „starość dnia”.

Dobrej zabawy!

Aleksandra Biesiadka