Kącik literacki

Moi drodzy!

Chciałbym zapytać: czym jest niesprawiedliwość? Lub inaczej: czym jest sprawiedliwość, bo wtedy niesprawiedliwość zinterpretujemy jako jej przeciwieństwo. Czy sprawiedliwość jest sądem? Bynajmniej, sąd dąży tylko do osiągnięcia sprawiedliwości dla dobra ogółu, lecz sam w sobie nie posiada jej, ponieważ gdyby tak było, wydawałby zawsze nieomylne wyroki. Czy więc możemy utożsamić sprawiedliwość z nieomylnością? Również nie, ponieważ gdybyśmy nawet posiedli tę cechę, moglibyśmy ją wykorzystać przeciw drugiemu człowiekowi, a co za tym idzie przyczynić się do niesprawiedliwości. Trzeba za to uznać nieomylność za konieczny składnik sprawiedliwości doskonałej: sąd który jest omylny, może wydać sto sprawiedliwych wyroków, ale za sto pierwszym razem się pomyli. W całym wszechświecie wszechwiedzący jest jedynie sam Bóg, a więc również sprawiedliwym można nazwać tylko Jego i to, co od Niego pochodzi. Tak więc sprawiedliwa jest natura i jej prawa, ponieważ On ją stworzył, sprawiedliwy z założenia jest i człowiek, lecz utracił tę cechę ze względu na swoją wolną wolę. Zastanówmy się jakie są inne przymioty Boga. Przede wszystkim miłość, a również niezależność i szczerość. Mamy tu cztery cechy Boga, cechy Sprawiedliwości przez wielkie „S”. Niesprawiedliwością będzie więc wszystko co tym cechom zaprzecza.

Jeśli brakuje miłości – nie ma nic. Nic wartościowego. Trzeba kochać człowieka już za samo to, że istnieje. Bez takiego podejścia nic się nie osiągnie. Nic wartościowego. Gdybyśmy patrzyli na ludzi w ten sposób, nigdy nie byłoby wojen, dżihadu, holokaustu. W tym ostatnim śmierć poniosło 11 milionów ludzi (z tego 6 mln to Żydzi). Stalinizm kosztował nas 20 milionów istnień ludzkich. Ofiary terroryzmu i amerykańskiej „wojny” to już ponad 1,3 milionów istnień ludzkich. Tego wszystkiego można by uniknąć. Miłość jest fundamentem, św. Paweł mówi o niej jako najważniejszej wartości w życiu:
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy; z nich zaś największa jest miłość. (1 Kor 1:13)

Czy można uznać za sprawiedliwe, jeśli jeden jest bogaty, a inny biedny? Tak, ale pod warunkiem, że bogaty uczciwie zapracował na swoje bogactwo. Mimo to, jeśli biedny nie ma pieniędzy nie z powodu swego nieróbstwa, lecz tylko dlatego że koleje losu tak się potoczyły, ten pierwszy powinien go wesprzeć. Właśnie ze względu na miłość.

Jeżeli chcemy wydać sprawiedliwe osądy, musimy stać się niezależni od nikogo i szczerzy. To trudne, by nie powiedzieć niemożliwe. Trzeba wznieść się ponad sytuację, ponad swoje poglądy. Jak to się mówi: wyjść z siebie i stanąć obok. Należy wtedy odrzucić własną osobowość, nie ma innego sposobu na opinię całkowicie pozbawioną subiektywizmu.

Jak walczyć z niesprawiedliwością? W odpowiedzi pozwolę sobie przytoczyć fragment tekstu piosenki pt. „Wystarczy” polskiego rapera działającego pod pseudonimem EKS:

Wystarczy tylko, że pozwolisz na to,
by brat bratu obok podrzynał gardło.
Wystarczy tylko, że zamkniesz wtedy oczy,
a koszmar, w którym żyjesz nigdy się nie skończy.
Jestem ślepy albo udaję ślepca,
Bo zamykam oczy i nie mówię "Przestań!"
Boje się o siebie, o to co mam, a co stracę
Jeśli się nie uda wygrać w tej walce.
Na co moje pięści przeciw ich sztyletom,
Kiedy na ich tysiąc padnie jedno moje weto!?
Po czym zginę pod butami czując chłodny beton.
Zginę jeśli reszta przejdzie obojętnie,
Mimo że by chcieli czuć się dziś bezpiecznie.
Nie chcę tak uciekać, nie chcę, nie chcę!
Czuję się tchórzem strach bierze górę.
Strach jest jak ściana, ja czekam aż runie.
Chciałbym ją zburzyć, czasami próbuję,
Ale sam nic nie mogę i żyję z tym bólem.