21.05.20 Lekcja 140 Co wiatrom w duszy gra...

Cele lekcji:

• poznasz wiersz Dwa wiatry Juliana Tuwima;
• utrwalisz pojęcia dotyczące poezji;
• poćwiczysz analizę utworu poetyckiego i miejętność czytania tekstu na poziomie metaforycznym (przenośnym).
  
  

Materiały dydaktyczne:

• recytacja wiersza Juliana Tuwima w wykonaniu Piotra Fronczewskiego;
• podręcznik do ksztalcenia literackiego i kulturowego;
• test Wordwall sprawdzający wiedzę i zrozumienie wiersza Dwa wiatry;
• komputer lub telefon z dostępem do Internetu.

Przebieg lekcji:

1. Wysłuchaj recytacji wiersza Juliana Tuwima Dwa wiatry, w wykonaniu znakomitego polskiego aktora Piotra Fronczewskiego. Skąd znasz ten głos? Jeśli chcesz, możesz śledzić tekst na stronie 230 w podręczniku.

2. Teraz spróbuj swoich sił w teście ze znajomości wiersza:

3. ZADANIE DOMOWE

Naucz się pięknie recytować wiersz z pomocą wskazówek zamieszczonych poniżej. Nagraj swoją recytację i umieść film na padlecie klasy (link wysyłałam na Wasze adresy mailowe ponad dwa tygodnie temu). Jeśli nie chcesz podzielić się z koleżankami i kolegami z klasy swoją interpretacją wiersza, możesz przesłać film na mój adres mailowy: aleksandra.biesiadka@kliniska.edu.pl. Zadanie wykonaj do poniedziałku, 1 czerwca.

Wykorzystaj swoją wyobraźnię! Przebierz się za wiatr, przygotuj ciekawe tło nagrania, zmontuj widowisko słowno-muzyczne z kolegą lub koleżanką albo nakręć film na dworzu w wietrzny dzień. Masz nieograniczone możliwości 

DOBRE RADY:

• ZROZUMIENIE I ANALIZA TEKSTU

Spróbuj spojrzeć na tekst z pozycji „Co ja chcę przez ten utwór powiedzieć”. Chciałabym, abyś „czuł/a” tekst – rozumiał/a i przeżywał/a.

• ZNAKI INTERPUNKCYJNE- ICH ZNACZENIE
  
       Kropka informuje nas o konieczności zastosowania dłuższej pauzy, ale też o potrzebie obniżenia głosu. Zawiesić głos na dłuższą lub krótszą chwilę „każą” nam przecinek i średnik. Jeśli  „czujesz” tekst, przyjdzie Ci to z łatwością.
• CO Z TYM GESTEM?
  
        Unikaj go, jest zbędny. Swoje małe dzieło sztuki stwórz „malując słowami”. Gdy chcesz coś „zaznaczyć słowem”, drobny gest czy mimika twarzy są dopuszczalne.
• KAMIENNY WYRAZ TWARZY I POSTAWA „NA BACZNOŚĆ” Tego należy unikać!
• SŁUCHAJMY NAGRAŃ WZOROWEJ RECYTACJI WIERSZY W WYKONANIU ZNANYCH AKTORÓW
• DYKCJA

      Powinieneś/nnaś poświęcić na jej ćwiczenie sporo czasu, ponieważ czytelne, nośne słowo jest najważniejsze.
Piękne, wyraziste mówienie zależy od:

• dobrego oddychania;
• unikania przesadnej wymowy samogłoski „ę”;
• właściwego otwierania ust podczas wymowy poszczególnych głosek;
• starannej wymowy trudnych zbitek spółgłoskowych (np. sz, cz, dz, szcz, dżdż) w wyrazach;
• poprawnego akcentowania (zaznaczania) sylab w wyrazach i właściwej intonacji (modulowania głosem) różnych typów zdań;
• właściwego tempa (szybkości) mowy.

Pamiętaj, że recytacja to dobra zabawa. Oto ćwiczenia, które pomogą Ci się rozgrzać i ćwiczyć dykcję:

a)zabawy z głoskami

• wymawianie głosek „a,o,e,u,i,y” staccato (szybko, krótko, oddzielnie), potem legato (płynnie, wolno);
• wymawianie w/w głosek coraz głośniej, a potem coraz ciszej;
• wymawianie w/w głosek z różnymi spółgłoskami , np. ma, mo, me, mu, mi, my;
• cha, cha, cha, cha, cha;
• op,op,op,op,op;
• fe,fe,fe,fe,fe;
• rak,rak,rak,rak,rak;
• naśladowanie głosów ptaków i zwierząt;
• naśladowanie odgłosów maszyn, pojazdów i urządzeń.

b) powtarzanie lingwołamek językowych

• Moja miła mamo. Mam małą maskotkę.
• Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego.
• Sasza suszy szare spodnie.
• Nie każda prosta krzywej sprosta.
• Podawała baba babie przez piec malowane grabie.
• Ranek świta i króla już świt wita.
• Siedzi kura na koszyku liczy jaja do szyku: jedno jajo, drugie jajo, trzecie jajo,.
• Ene due like falce torba borba ósme smake deus deus korba deus baks.
• Przeleciały trzy pstre przepiórzyce przez trzy pstre kamienice.
• Ziarno do ziarnka a zbierze się miarka.
• Cząk czaka raka taka czik tak czaka taka cząk czaka raka taka czik tak czak.
• Dzwonił deszcz o deseczki i deszczułki.
• Trzech Czechów szło ze Szczebrzeszyna do Szczecina.
• Chrząszcz brzmi w trzcinie, świerszcz strzyka za ścianą.
• Grzebień zęby szczerzy, a szczotka się jeży. Czesz się Jerzy jak należy.

c) ćwiczenia oddechowe

• nadmuchiwanie balonów;
• puszczanie baniek mydlanych;
• dmuchanie piłki, żeby się toczyła;
• dmuchanie piórka, aby utrzymało się w powietrzu.

Podczas mówienia nieodzowne jest stosowanie oddechu przeponowego, w którym klatka piersiowa, rozszerzając się na boki, maksymalnie zwiększa pojemność płuc.

d) ćwiczenia narządów artykulacyjnych

• nadymanie policzków;
• zataczanie językiem kółka po dziąsłach przy zamkniętych ustach;
• sztuczny uśmiech chi,chi,chi,chi;
• naśladowanie odgłosu podkówek „kląskanie”.

Dobrej zabawy!

Aleksandra Biesiadka

Rady i ćwiczenia (Ewa Szczurko, Irena Chwaszczewska, nauczycielki SP w Studziankach).

Test Wordwall użytkownika Zdalnenauczanie6.