21.05.20 Lekcja 140 Co wiatrom w duszy gra...
Cele lekcji:
- poznasz wiersz Dwa wiatry Juliana Tuwima;
- utrwalisz pojęcia dotyczące poezji;
- poćwiczysz analizę utworu poetyckiego i miejętność czytania tekstu na poziomie metaforycznym (przenośnym).
Materiały dydaktyczne:
- recytacja wiersza Juliana Tuwima w wykonaniu Piotra Fronczewskiego;
- podręcznik do ksztalcenia literackiego i kulturowego;
- test Wordwall sprawdzający wiedzę i zrozumienie wiersza Dwa wiatry;
- komputer lub telefon z dostępem do Internetu.
Przebieg lekcji:
- Wysłuchaj recytacji wiersza Juliana Tuwima Dwa wiatry, w wykonaniu znakomitego polskiego aktora Piotra Fronczewskiego. Skąd znasz ten głos? Jeśli chcesz, możesz śledzić tekst na stronie 230 w podręczniku.
2. Teraz spróbuj swoich sił w teście ze znajomości wiersza:
3. ZADANIE DOMOWE
Naucz się pięknie recytować wiersz z pomocą wskazówek zamieszczonych poniżej. Nagraj swoją recytację i umieść film na padlecie klasy (link wysyłałam na Wasze adresy mailowe ponad dwa tygodnie temu). Jeśli nie chcesz podzielić się z koleżankami i kolegami z klasy swoją interpretacją wiersza, możesz przesłać film na mój adres mailowy: aleksandra.biesiadka@kliniska.edu.pl. Zadanie wykonaj do poniedziałku, 1 czerwca.
Wykorzystaj swoją wyobraźnię! Przebierz się za wiatr, przygotuj ciekawe tło nagrania, zmontuj widowisko słowno-muzyczne z kolegą lub koleżanką albo nakręć film na dworzu w wietrzny dzień. Masz nieograniczone możliwości
DOBRE RADY:
- ZROZUMIENIE I ANALIZA TEKSTU
Spróbuj spojrzeć na tekst z pozycji „Co ja chcę przez ten utwór powiedzieć”. Chciałabym, abyś „czuł/a” tekst – rozumiał/a i przeżywał/a.
- ZNAKI INTERPUNKCYJNE- ICH ZNACZENIE
Kropka informuje nas o konieczności zastosowania dłuższej pauzy, ale też o potrzebie obniżenia głosu. Zawiesić głos na dłuższą lub krótszą chwilę „każą” nam przecinek i średnik. Jeśli „czujesz” tekst, przyjdzie Ci to z łatwością. - CO Z TYM GESTEM?
Unikaj go, jest zbędny. Swoje małe dzieło sztuki stwórz „malując słowami”. Gdy chcesz coś „zaznaczyć słowem”, drobny gest czy mimika twarzy są dopuszczalne. - KAMIENNY WYRAZ TWARZY I POSTAWA „NA BACZNOŚĆ” Tego należy unikać!
- SŁUCHAJMY NAGRAŃ WZOROWEJ RECYTACJI WIERSZY W WYKONANIU ZNANYCH AKTORÓW
- DYKCJA
Powinieneś/nnaś poświęcić na jej ćwiczenie sporo czasu, ponieważ czytelne, nośne słowo jest najważniejsze.
Piękne, wyraziste mówienie zależy od:
- dobrego oddychania;
- unikania przesadnej wymowy samogłoski „ę”;
- właściwego otwierania ust podczas wymowy poszczególnych głosek;
- starannej wymowy trudnych zbitek spółgłoskowych (np. sz, cz, dz, szcz, dżdż) w wyrazach;
- poprawnego akcentowania (zaznaczania) sylab w wyrazach i właściwej intonacji (modulowania głosem) różnych typów zdań;
- właściwego tempa (szybkości) mowy.
Pamiętaj, że recytacja to dobra zabawa. Oto ćwiczenia, które pomogą Ci się rozgrzać i ćwiczyć dykcję:
a)zabawy z głoskami
- wymawianie głosek „a,o,e,u,i,y” staccato (szybko, krótko, oddzielnie), potem legato (płynnie, wolno);
- wymawianie w/w głosek coraz głośniej, a potem coraz ciszej;
- wymawianie w/w głosek z różnymi spółgłoskami , np. ma, mo, me, mu, mi, my;
- cha, cha, cha, cha, cha;
- op,op,op,op,op;
- fe,fe,fe,fe,fe;
- rak,rak,rak,rak,rak;
- naśladowanie głosów ptaków i zwierząt;
- naśladowanie odgłosów maszyn, pojazdów i urządzeń.
b) powtarzanie lingwołamek językowych
- Moja miła mamo. Mam małą maskotkę.
- Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego.
- Sasza suszy szare spodnie.
- Nie każda prosta krzywej sprosta.
- Podawała baba babie przez piec malowane grabie.
- Ranek świta i króla już świt wita.
- Siedzi kura na koszyku liczy jaja do szyku: jedno jajo, drugie jajo, trzecie jajo,.
- Ene due like falce torba borba ósme smake deus deus korba deus baks.
- Przeleciały trzy pstre przepiórzyce przez trzy pstre kamienice.
- Ziarno do ziarnka a zbierze się miarka.
- Cząk czaka raka taka czik tak czaka taka cząk czaka raka taka czik tak czak.
- Dzwonił deszcz o deseczki i deszczułki.
- Trzech Czechów szło ze Szczebrzeszyna do Szczecina.
- Chrząszcz brzmi w trzcinie, świerszcz strzyka za ścianą.
- Grzebień zęby szczerzy, a szczotka się jeży. Czesz się Jerzy jak należy.
c) ćwiczenia oddechowe
- nadmuchiwanie balonów;
- puszczanie baniek mydlanych;
- dmuchanie piłki, żeby się toczyła;
- dmuchanie piórka, aby utrzymało się w powietrzu.
Podczas mówienia nieodzowne jest stosowanie oddechu przeponowego, w którym klatka piersiowa, rozszerzając się na boki, maksymalnie zwiększa pojemność płuc.
d) ćwiczenia narządów artykulacyjnych
- nadymanie policzków;
- zataczanie językiem kółka po dziąsłach przy zamkniętych ustach;
- sztuczny uśmiech chi,chi,chi,chi;
- naśladowanie odgłosu podkówek „kląskanie”.
Dobrej zabawy!
Aleksandra Biesiadka
Rady i ćwiczenia (Ewa Szczurko, Irena Chwaszczewska, nauczycielki SP w Studziankach).
Test Wordwall użytkownika Zdalnenauczanie6.