22.04.2020 r. Geneza "Latarnika" Henryka Sienkiewicza.

Temat: Geneza Latarnika Henryka Sienkiewicza.

Na dzisiejszej lekcji

• Zanalizujesz elementy świata przedstawionego
• Wyszukasz w tekście potrzebne informacje
• Poznasz genezę utworu
• Przypomnisz sobie biografię Henryka Sienkiewicza

Korzystając z zasobów internetu,  sporządź notatkę o H. Sienkiewiczu, odpowiadając na pytania:

1. W którym wieku żył H. Sienkiewicz?
2. Pod jakim pseudonimem pisał?
3. Ile miał lat, kiedy wyjechał do USA?
4. W jakiej roli wyjechał do USA?
5. Podaj tytuły dwóch nowel H. Sienkiewicza.
6. Po jakich kontynentach podróżował?
7. Podaj tytuł powieści inspirowanej wyprawą do Afryki.
8. Co to jest Trylogia?
9. Podaj tytuł powieści, której akcja rozgrywa się w czasach pierwszych chrześcijan.
10. Jaki dar od narodu otrzymał Sienkiewicz w roku jubileuszu pracy twórczej?
11. W jaki sposób pisarz został uhonorowany w 1905 r.?
12. Gdzie znajduje się grób H. Sienkiewicza?

1. Przeczytaj tekst Juliana Horaina – polskiego korespondenta Tygodnika Ilustrowanego, emigranta mieszkającego w USA, przyjaciela Henryka Sienkiewicza.
2. Wyjaśnij genezę noweli Latarnik- wskaż podobieństwa i różnice między historią Siellawy i Skawińskiego.

Julian Horain, Listy z Kalifornii XIX, „Gazeta Polska”, 1877, nr 32

 „Gazety nowojorskie doniosły o śmierci ziomka naszego, Siellawy, niegdyś obywatela gub. witebskiej. Poznałem go osobiście w czasie pobytu w Nowym Jorku, przeto mogę udzielić kilku szczegółów z jego życia i jeden psychologiczny. Śp. Siellawa (nie wiem, jakie miał imię chrzestne) był człowiek wysoko ukształcony, prawy i szlachetny. Miał wszakże jedną dziwną monomanię: wszędzie, gdziekolwiek przebywał, zdawało mu się, że go szpieguje, ściga i prześladuje jeden z rządów europejskich. Stąd też nigdzie nie mógł zagrzać na długo miejsca, a nawet z nikim utrzymać trwałych stosunków przyjaznych. Zdarzało się często, że po kilka miesięcy nie pokazywał się żadnemu z ziomków i zwykle nie wiedziano, gdzie mieszka. Gnany myślą, że go ścigają i prześladują, po opuszczeniu Europy (zdaje się w r. 1848) zwiedził Przylądek Dobrej Nadziei, Madagaskar, Australię, Amerykę Południową, Środkową i nareszcie Stany Zjednoczone. Powiadał mi nieraz, że za najszczęśliwsze chwile swojego życia uważa te parę lat. które przebył na międzymorzu Panama, spełniając obowiązek strażnika latarni morskiej przed portem Colon-Aspinwall. Obowiązkiem jego było o każdej szóstej godzinie zapalać lub gasić latarnię. Mieszkał o 10 mil od brzegu, sam jeden wśród morza na samotnej skale, której przez 26 miesięcy nie opuszczał. Co dwa tygodnie przywożono mu żywność (niekiedy żywe ptastwo lub barana, gdyż w tym klimacie mięso świeże pół dnia nie da się przechować). Raz mu przysłano pakę z gazetami i książkami polskimi – i to go wygnało z samotnego raju, w którym żył najszczęśliwszy, bez Ewy i węża, jak się sam wyrażał. W liczbie przysłanych książek była powieść Zygmunta Kaczkowskiego „Murdelio”. Otóż w pewien mglisty dzień Siellawa tak się zaczytał przy lampie w owej powieści, że wiecznym prawem zapomniał zapalić lampę latarnianą. To zmyliło z drogi jakiś okręt i o mało nie stało się powodem rozbicia. Zaskarżono strażnika i Siellawa stracił miejsce. Odtąd znienawidził książki, a każdego, którego podejrzewał o złe względem siebie zamiary, nazywał „Murdelio”. Przysłanie zaś książek przypisywał intrydze [caratu]. W Nowym Jorku pracował po aptekach. Cierpiąc bezsenność, używał morfiny czy innego jakiegoś niebezpiecznego lekarstwa i tym się podobno otruł. Dopiero w kilka dni po jego śmierci ziomkowie dowiedzieli się o tym i pośpieszyli pochować”.

Prześlij zdjęcia notatek- do czwartku.